Zło czai się wszędzie

Agatha Christie

Zwróciła uwagę na dziwnie nienaturalny układ rozpostartych rąk. Uprzytomniła sobie, że to ciało nie ułożyło się na żwirze, lecz zostało rzucone. Dobiegł ją głos Patryka: szept pełen grozy. Wielki Boże! Ona, ona nie żyje wyjąknął, gdy przyklęknąwszy obok Arleny dotknął jej dłoni i ramion. W podobnych chwilach czas jak gdyby zatrzymuje się w miejscu.