Zegary idą do nieba

Janusz Koryl

Życie w Czarnej - małej wiosce położonej daleko od wielkiego świata - toczy się swoim odwiecznym rytmem. Ludzie rodzą się, umierają, grzeszą, kochają się i nienawidzą. Niejaki Pojebus zakopuje w sadzie zegary, bo chce zatrzymać czas. Ksiądz Borowik zgrabnie upraszcza sakrament spowiedzi. To zapowiedź nowego. We wsi - kolejny znak nowych czasów - pojawiają się dwie piękne Ukrainki, które chętnie obdarzą swoimi wdziękami miejscowych donżuanów - odpłatnie oczywiście. Poza tym: chłopy piją, baby się modlą, żuliki szukają frajerów. A wszystko zmierza do zaskakującego finału.   źródło opisu: Prószyński i Ska, 2007 źródło okładki: http://www.proszynski.pl/