Inżynierowie okrętów

Stanisław Wielebski

W pierwszej części książki autor przedstawia swoją drogę na morze – jak z prawobrzeżnego warszawiaka stał się uczniem OSMW, a po jej ukończeniu pełnił służbę mechanika na ORP Sęp, ORP Kaszub i ponownie na swym pierwszym okręcie, dojrzewał jako specjalista i oficer kierujący sprawami i ludźmi. Znajdzie tu czytelnik bóle i radości dziecka w czasie wojny, przebijającego się przez życie młodzieńca zdobywającego zawód i starającego się zwiększyć swoją samodzielność. Druga część przedstawia okres sprawowania kolejnych, znacznie różniących się funkcji: służba w Wydziale Remontowym Szefostwa Służby Technicznej, w Biurze ds. Eksploatacji Głównego Inspektoratu Wojska Polskiego, w Dowództwie 9 Flotylli Obrony Wybrzeża w charakterze zastępcy dowódcy ds. technicznych. Od 1976 r. kieruje Szefostwem Budowy Okrętów i Postępu Technicznego Służb Technicznych, a od 1980 r. jest z-cą szefa Techniki Morskiej – instytucji podległej głównemu inspektorowi techniki Wojska Polskiego, skąd przechodzi do Centrum Techniki Morskiej podległemu Ministrowi Hutnictwa i Przemysłu i po czterech latach na stanowisku dyrektora, odchodzi na emeryturę. W części drugiej i trzeciej wiernie odbijają się trudności rozwoju małej floty średniego państwa, starającej się o zwiększenie swego stanu posiadania i samodzielności w zobowiązaniach sojuszniczych, przy szczupłości budżetu i niebędącej masowym odbiorcą przemysłu stoczniowego i zbrojeniowego...   źródło opisu: Oficyna Wydawnicza FINNA, 2007 źródło okładki: http://www.finna.com.pl/