Białe klisze

Zyta Rudzka

Nie ulega wątpliwości, że fabuła nie jest tu stworzona dla samej fabuły. Czemuś służy, tym bardziej że jest prosta i zarazem niezwykła. Czytelnik widzi nie tylko piękno zdań, ale również opowiadaną mu historię, która porusza w nim ukryte struny i jak grecka tragedia budzi litość i trwogę, by doprowadzić do katharsis. (...) W tę powieść, na zasadzie palimpsestu, został wpisany mit Edypa, opowieść o winie, karze i otchłani świata: może dlatego jej bohaterowie są prawie bezimienni. Tadeusz Komendant, Twórczość . Proza Rudzkiej to słowa i milczenie, milczenie tym mocniejsze, że nie opisane słowem, a równocześnie jak ono materialne. Magdalena Rabizo-Birek, Nowy Nurt . Zyta Rudzka, ur. 1964, poetka, powieściopisarka, autorka scenariuszy filmów o sztuce. Ukończyła psychologię na Akademii Teologii Katolickiej, pracowała na uniwersytetach w Rzymie i Pretorii. Wydała tom poetycki Ruchoma rzeczywistość (1989) oraz powieści: Białe klisze (uhonorowaną Nagrodą im. Jarosława Iwaszkiewicza w 1991 r. oraz Nagrodą im. Stanisława Piętaka w1993 r.), Uczty i głody (1995), Pałac Cezarów (1997) i Mykwa (1999).   źródło opisu: okładka