44 opowiadania prawdziwe

Kazimierz Diewanowski

Niektórzy powiadają: każdy człowiek może być autorem jednej książki. Tej, w której by opisał wszystko, co weń najgłębiej zapadło: może wojnę, może strach; obraz matki lub portret dziecka, dzień triumfu lub godzinę klęski. Ale tylko niewielu ma dość odwagi, chęci i czasu, żeby napisać książkę, choćby tę tylko jedną. Lecz każdy ma swoją opowieść. Tę swoją jedną historię, do której wciąż wraca, gdy znajduje się wśród przyjaciół albo przeciwnie - gdy przebywa wśród obcych, z którymi przypadek zetknął go na kilka godzin i nigdy się już więcej nie spotkają. Przez całe życie, to tu, to tam, słuchamy tych jedynych opowieści. W pociągu i w domu wczasowym, na przyjęciu i w poczekalni, czasem w pracy, czasem na wakacjach. Nigdy nie wiadomo, kiedy uda się usłyszeć następną. Lecz zawsze, gdy się ją usłyszy, wiadomo, że to właśnie ta historia: słychać to w głosie i widać w oczach opowiadającego. I oto proponujemy Czytelnikowi niepowtarzalną okazję: zapoznanie się z czterdziestu i kilku historiami opowiedzianymi przez różnych ludzi, relacjami o dramatach lub sprawach błahych, mającymi jednakże wspólny rys: były to zazwyczaj wydarzenia stanowiące ważny zakręt w cudzym życiu; most przerzucony przez rzekę, za którą wszystko już było inne. Doprawdy, rzadka to okazja. Słuchamy takich gawęd w sposób dorywczy, przypadkowy i nigdy może nam się nie udać usłyszeć ich tyle naraz. Nieznajomi, którzy mówią do nas w tej książce, nie są ludźmi pióra. Można ich spotkać wszędzie, są wśród nas. Są inżynierami, robotnikami, studentami, emerytami, są ojcami rodzin i paniami domu, służą w wojsku lub uprawiają rolę. Gdy im dopisze czas i najdzie ich chwila zadumy - opowiadają. Posłuchamy tych opowieści...   źródło opisu: ISKRY